Bir bireyin tanınmasına ve diğer insanlardan ayırt edilebilmesine yarayan tüm özelliklerine kimlik; bu özelliklerin ortaya konması faaliyetine ise kimliklendirmedenir.

Kimliklendirme, hem canlıda hem de ölüde yapılabilir.

Kişinin kendiyle ilgili bilgi verecek durumda olmadığı durumlarda Canlı Kimliklendirmesi gerekebilir.

Bu duruma örnek olarak: koma, amnezi, akıl hastalığı gibi halleri sıralayabiliriz. Başlıca gereksinimler ise günümüzde çoklukla miras paylaşımı ve küçük yaşta evlendirme vakalarında karşımıza çıkar.

Ölülerde ise ceset tanınmaz durumda olduğunda kimliklendirme çalışmasına ihtiyaç duyulur. Bu durum

• Cesedin parçalanmış olması,
• Yanması
• ya da ölüm sonrası değişimlere uğraması

Hallerinde karşımıza çıkmaktadır. Başlıca gereksinimler; uçak, tren, gemi kazaları ve afetler gibi kitlesel ölümlerin yaşandığı durumlarda karşımıza çıkar.

Bu girizgahın ardından Kimliklendirme işlemini iki temel sahaya ayırabiliriz:

i. Adli kimliklendirme
ii. Tıbbi kimliklendirme

Adli kimlik En temel ifade şekliyle nüfus cüzdanımızda yazan bilgilerimizdir. Kişinin üzerinden çıkan kimlik niteliginde bir belge ile yapılacak değerlendirme aynı zamanda yakınlarından alınacak yorumlarla çapraz kontrol edildikten sonra tutanağa geçirilir. Bu işlemde tanık onayı önemlidir. Tıbbi kimlik Tüm vücut özelliklerini kapsar.

* Fiziksel özellikler,
* Ameliyat/yara izleri,
* Leke,
* Dövme,
* Uzuvlarda eksiklik/fazlalık,
* Dişler (eksik, protez, dolgu vb)

Gibi özelliklerin tamamı tıbbi kimliklendirmede ayırt edici özellikler olarak değerlendirilir.

O halde Kimliklendirme Yöntemlerini teknik olarak şu şekilde sıralayabiliriz:

i. Tıbbi kimlik özellikleri, özellikler, deformite
ii. Kimlik belgeleri, fotoğraf içeren belgeler
iii. Tanıklık
iv. Giysi incelemesi
v. Özel eşyalar, protez, gözlük, işitme cihazı gibi..
vi. Diş özellikleri
vii. Parmak ve ayak izi
viii. Radyolojik inceleme
ix. İç muayene
x. Fotoğraf karşılaştırması: Merkezi kayıt sisteminde bulunan fotoğraflarla kişinin üzerinden çıkan belgelerden elde edilen fotoğrafların karşılaştırılması
xi. Fasiyal rekonstrüksiyon: Kafatası, yüz ve yumuşak dokunun yeniden oluşturulması
xii. Adli antropolojik çalışmalar: İleri derecede çürümüş ya da iskeletleşmiş cesetlerin kimliklendirilmesi için kullanılan yöntemler xiii. Kan lekeleri ve DNA çalışmaları: Adli hemogenetik çalışmaların güvenilirliği %99.99’lara kadar ulaşmıştır.

Bir sonraki yazımızda görüşmek üzere!